Radiostacja przenośna, krótkofalowa, nadawczo-odbiorcza, simpleksowa, telefoniczo-telegraficzna, z modulacją jednowstęgową, z kwarcową stabilizacją częstotliwości. Produkowana w Związku Radzieckim, wprowadzona na wyposażenie Wojska Polskiego pod koniec lat 60-tych.
Zbudowana na germanowych elementach półprzewodnikowych i lampach subminiaturowych. Konstrukcyjnie przystosowana do desantowania z dużych wysokości w zasobniku desantowym. Była na wyposażeniu jednostek powietrzno-desantowych i batalionów rozpoznania. Od początku lat 80-tych zastępowana stopniowo przez radiostację R-143.
Zakres częstotliwości | 1 - 10,990 MHz |
Rodzaje modulacji | telegrafia (CW) telegrafia z przesuwem częstotliwości 500 Hz modulacja jednowstęgowa z górną wstęga boczną modulacja amplitudy |
Ustawianie częstotliwości | przełącznikami dekadowymi na płycie czołowej ze skokiem 10 kHz |
Moc wyjściowa | ok. 1 W (nadajnik) |
Czułość odbiornika | ok. 2 μV |
Manipulacja | lokalna i zdalna z polowego aparatu telefonicznego |
Zasilanie | dwa akumulatory Ni-Cd 2,4 V / 24 Ah |
Czas pracy | ok. 8 godzin przy stosunku czasu odbioru do nadawania 3:1 (na jednym komplecie akumulatorów) |
Zasięg | do 300 km na antenie "dipol symetryczny" |
Waga | ok. 20 kg (bez zasobnika) |