W 1942 roku Wasilij Diegtiariow rozpoczął pracę nad nowym ręcznym karabinem maszynowym, który mógłby zastąpić używaną dotychczas karabin maszynowy DP. W tym samym czasie dwóch inżynierów N. Jelizarow i S. Siemin opracowało nowy rodzaj amunicji strzeleckiej – nabój pośredni 7,62 × 39 mm wz.43. Wtedy to W. Diegtiariow opracował nowy ręczny karabin maszynowy, który był jednym z pierwszych modeli broni zaprojektowanej do strzelania nowym nabojem. Karabin wszedł na uzbrojenie armii radzieckiej w 1949 roku i otrzymał oznaczenie PПД (RPD).

Karabin pozostawał na wyposażeniu Armii Radzieckiej do lat sześćdziesiątych XX wieku, kiedy to został zastąpiony przez ręczny karabin Kałasznikowa RPK. Chociaż formalnie karabin ten został wycofany, nadal wiele jego egzemplarzy można znaleźć w magazynach armii rosyjskiej, a także w wielu innych armiach krajów byłego bloku wschodniego. Karabin maszynowy RPD był także pod oznaczeniem RKM-D używany przez Wojsko Polskie.